Vrede

Vrede is dat gevoel heel diep van binnen
dat niet in woorden is te vatten
ondanks pijn en droefenis
alles van de Heer verwachten.

Stil zijn in de drukte van het leven
brengt je dichter bij de Bron
waar die vrede is te vinden
en Gods Liefde overwon.

Kerstfeest doet ons even stil staan
bij de kribbe in een arme stal
waar Gods Liefde zichtbaar wordt
voor een wereld in nood, die Hij redden zal.

Een Godsgeschenk dat je aan mag nemen
al is je hart gebroken en doet het zeer
Jezus wil het helen met Zijn Liefde
leg de scherven maar bij Hem neer.

Zijn Licht zal overwinnen in je leven
de nacht is voorbij, een nieuwe dag breekt aan
Jezus heeft ons weer met God verweven
Hij is de vrede in ons bestaan.

Ik blijf een kind heel diep van binnen
ik geloof nooit dat het went
ik verheug me over kleine dingen
ik verheug me over Kerst en Advent.

Ik verwacht weer een hemel op aarde
liefde en vrede voor ieder mens
wonderen van het Kind in de kribbe
Gods Zoon en ook maar een mens.

Dat kind in mezelf
blijf ik toch maar koesteren
het mag er zijn
zo puur en echt.

Ik neem er een voorbeeld aan
ik heb niets te vrezen
want het Kind in de kribbe
wijst mij de weg.

Luister eens, je wordt geroepen
Jezus noemt jouw naam:
” (jouw naam) , wil je Mij volgen,
zullen we samen verder gaan?”

Ik heb kinderen nodig
die Mijn vrienden willen zijn
van Mij willen leren
ook al zijn ze nog zo klein.

Je mag iedereen vertellen
dat Ik ook hun Vriend wil zijn
hen nooit zal verlaten
en altijd bij hen wil zijn.

Ik zal heel veel van jullie houden
dat mag je nooit vergeten
vertel het maar
heel de wereld moet het weten.

Kom nu maar bij Mij
dat vraag ik alle kinderen
daarom noem Ik jouw naam
niemand mag dat verhinderen.

Weet je nog van de storm
van dat bootje op het meer
het regende en waaide
de storm ging zo te keer.

Het bootje danste op de golven
op en neer en heen en weer
het werd omhoog geheven
kwakte dan weer op de golven neer.

Het dreigde soms te zinken
golven sloegen over boord
maar Jezus lag rustig te slapen
had Hij er niets van gehoord?

Wist Hij niet van het geweld
zo midden in de storm
de angst van de discipelen
gaf Hij daar niet om?

Meester help, we zinken
riepen zij in grote nood
plotseling bedaarde de storm
omdat Jezus het gebood.

Waarom zijn jullie toch zo bang
was Zijn verbaasde vraag
Ik ben immers bij jullie
je weet toch dat ik jullie nooit verlaat.

Ook al woeden stormen
in en om je heen
Ik ben altijd bij je
Ik laat je geen moment alleen.

Vertrouw nu maar op Mij
bij alles wat je doet
ga maar rustig slapen
Ik ben bij je, alles komt goed!

Je verhaal is nog niet af
het is nog maar pas begonnen
het eindigt ook niet bij het graf
Jezus heeft de dood overwonnen.

Jouw verhaal is een spannend boek
dat doorgaat tot in eeuwigheid
het beste moet nog komen
je hebt alle tijd.

Je kunt niet bladeren in de toekomst
of de laatste bladzij lezen die niet bestaat
het is een boek met een open einde
dat toch al vol geschreven staat.

Jezus geeft je een kroontjespen
een inktlap en een pot met inkt
de vlekken verwijdert Hij voor jou
zodat je er niets meer van terug vindt.

Je kunt maar één bladzij tegelijk lezen
en toch schrijf jij je eigen verhaal
je weet niet hoe het af zal lopen
maar God kent het al helemaal.

Op een dag mag jij je pen inleveren
als Jezus je verhaal leest woord voor woord
er geen vlek meer is te bespeuren
en jouw verhaal een bestseller wordt.

Probeer niet te begrijpen
wat verborgen voor je is
niet oordelen of veroordelen
misschien heb je het wel mis.

Laat dat aan God de Vader over
en aan Zijn geliefde Zoon
dan blijft je hart steeds zuiver
eerlijk, rein en schoon.

Probeer toch te vergeven
wat jou is misdaan
God zal zeker recht doen
daar kun je van op aan.

Het geeft jou zo veel bevrijding
en vrede bovendien
Jezus wil je helpen
Hij is een trouwe Vriend.

Geef maar alles aan Hem over
alleen Hij kan dit aan
Hij zal het voor je dragen
zodat jij weer verder kunt gaan.

Een weg met vallen en opstaan
en drukt alles je ter neer
houd je dan maar vast aan Jezus
Hij draagt je keer op keer.

Waarom kunnen we elkaar niet bereiken
waarom zijn we ten diepste zo alleen
waarom slaan we veel te weinig
de armen om elkander heen?

Waarom worden er zo veel tranen geplengd
waarvan anderen het bestaan niet weten
waarom zijn we wie we werkelijk zijn
ook zelf bijna vergeten?

Waarom verbergen we ons veilig en zeker
achter een masker op ons gezicht?
Waarom willen we niet helpen dragen
maken elkanders lasten licht?

Waarom willen we niet worden gekend
gewoon zoals we werkelijk zijn.
waarom die afstand en die kilte
doen we elkaar zo veel pijn?

Eens zit onze binnenkant van buiten
is er niets meer dat ons bedekt
zullen we kennen en gekend worden
als Jezus Zijn Hand op onze schouder legt.

In de nacht als ik niet kan slapen
is daar God die me aan wil raken
in mijn gedachten en mijn denken
wil Hij mij Zijn vrede schenken.

Ik worstel en ik zoek
de hele lange nacht
en in de morgen zie ik Jezus
Hij heeft heel de nacht op mij gewacht.

Zijn woorden zijn als balsem
Zijn Liefde warm en zacht
mijn verdriet wil Hij voor me dragen
dankbaar begroet ik een nieuwe dag.

Geworteld in God
verankerd in Zijn liefde
een vast grond
die nooit vergaat.

In storm en wind
en rustige wateren
is daar Jezus
die naast je gaat.

Je zult niet wankelen
of verdrinken
Zijn Hand houdt
jouw hand omvat

Stevig als een berg
je oog gericht op Jezus
als je alles alleen
van Hem verwacht.

Moest dit alles niet gebeuren
was het niet reeds lang voorzegd
dat Jezus zou lijden en sterven
en de dood heeft afgelegd?

Moest Hij niet verschijnen aan de discipelen
de wonden tonen in Zijn zij
moest Hij niet opvaren naar de hemel
om een plaats te bereiden voor jou en mij?

Hij zou ons niet als wezen achter laten
dat heeft Hij immers zelf beloofd
Hij zal de Trooster sturen
aan ieder die in Hem gelooft.

Een deel van Hem zelf zal in jou wonen
zodat je Zijn roep zal kunnen verstaan
het Koninkrijk van God is nabij gekomen
vertel het de wereld in Jezus naam!