NOG EVEN HEER
Oh Heer, nog even huilen
nog even treuren om al dat leed
nog even gewoon m’n ogen sluiten
net doen alsof het nooit zo is geweest.
Nog even niet naar die beelden kijken
nog even geen pijn en verdriet om me heen
nog even dromen zoals U het bedoeld had
geluk en vrede, stil en sereen.
Oh Heer ik kan m’n ogen niet sluiten
m’n oren niet toedoen voor die kreten om hulp
ik kan alleen maar m’n handen vouwen
tot U me weer met Uw Liefde vervult.
Laat m’n voeten gaan waarheen U me wilt leiden
zodat m’n hart zal zijn waarheen U me zendt
maak me sterk Heer om pijn en leed te verzachten
zodat iedereen weet dat U er bent.
LIEVE GOD
Lieve God, mag ik even met U praten
want soms heb ik zo’n verdriet
de tranen willen me niet verlaten
en waarom…ik weet het niet.
’t Is een pijn heel diep van binnen
die ik niet kan beschrijven
een eenzaamheid, een stil verlangen
door niets of niemand te verdrijven.
Zijn het mijn beperkingen
is het mijn verdriet
het leed van heel de wereld
dat ik dagelijks op de beeldbuis zie?
Is het mijn verlangen
naar het Paradijs dat ik ooit verliet
naar het beloofde land
dat ik steeds weer in mijn dromen zie?
Bent U het Heer, mijn God en Vader
die dit vacuüm in mij heeft geschapen
dat door geen mens te vullen is
voel ik me daarom zo verlaten?
Maar toch…als het leed van heel de wereld
mij lijkt te overspoelen
als ik steeds dieper lijk weg te zinken
en niets meer zou willen voelen…
Dan rest mij slechts één ding
mij naar U om te keren
me storten in Uw veilige armen
niets kan mij dan nog deren.
De tranen die verdwijnen
het verdriet wordt minder rauw
ik hoor alleen Uw zachte stem
die fluistert zacht: “Ik houd van jou!”
HET LIJDEN VAN EEN KIND
Het lijden van een kind
is het ergste dat bestaat
ze zouden moeten leven
onbewust van angst en kwaad.
Ze zouden moeten spelen
in een zonnige bloemenwei
met een vader en een moeder
broertjes, zusjes, samen blij.
Ze zouden moeten zingen
uit volle borst, een vreugdelied
velen weten niets van zingen
maar kennen alles van verdriet.
Laten we bouwen aan een wereld
waar elk leven wordt geëerd
waar God de eerste plaats krijgt
waar de Liefde nog regeert.
Laten we bij onszelf beginnen
hier en nu, op dit moment
help ons Vader in de hemel
zodat elk kind weer Liefde kent.
NEEM DE WERELD IN UW ARMEN
Het leed van een moeder
het verdriet van een kind
het “recht” van een oorlog
verwond en verminkt.
Verbijsterd, gelaten
geen leven, maar dood
doffe ellende
het verdriet is te groot.
Te groot voor die moeder
die haar kind niet meer vindt
te diep voor die vader
z’n lichaam verminkt.
Te laat voor dat kind
geen recht van bestaan
z’n toekomst ontnomen
geen lach en geen traan.
Oh God, grijp toch in
het is bijna te laat
ontneem ons het recht
te kiezen voor het kwaad.
Ontneem ons de wil
om God te willen zijn
neem de wereld in Uw armen
zodat het kwaad voorgoed verdwijnt.
JEZUS, JOUW ANKER
Ik zie steeds jouw ogen
vol pijn en verdriet
om wat men jou aandeed
ze begrijpen het niet.
Ze vragen om liefde
een arm om je heen
maar je trekt je terug
en blijft moederziel alleen.
Zoekend en tastend
naar een anker, een rots
grijp maar het anker
dat is Jezus, jouw God.
Hij kan alles geven
waar je zo naar verlangt
Zijn Liefde voor jou
houdt eeuwig stand.
Bij Hem mag je schuilen
ook voor jou is er plaats
Hij droogt je tranen
daarvoor is het nooit te laat.
ALLE SCHERVEN INLEVEREN
Waar bent U Heer in mijn verdriet
ik dacht dat U mij nooit verliet
waarom kon U mij niet beschermen
hebt U mij niet horen kermen?
“M’n lieve kind, ‘k denk steeds aan jou
omdat ik zoveel van je hou’
Ik wil jou al mijn liefde geven
jou beschermen tegen het leven.
Het doet Mij ook zoveel verdriet
weet zeker, dat ik je nooit verliet
ook nooit zál verlaten, er altijd zal zijn
Ik voel met je mee, Ik draag ook jouw pijn.
Jouw leven en je broos geluk
lijken nu volkomen stuk
maar Mijn liefde kan alles helen
wil je Mij daar de kans voor geven?
Leg de scherven maar bij Mij neer
dan doet het al wat minder zeer
Ik leer je weer opnieuw vertrouwen
en help je weer op Mij te bouwen.”
NIET ZO
Geboren worden doet leven
maar er ging iets mis
geen kreetjes en geluidjes
alleen maar droefenis.
Een stil en bleek gezichtje
zo gaaf, zo wonderschoon
maar zonder adem, zonder leven
zo vreemd, zo ongewoon.
Een vader met een kistje
een moeder vol verdriet
God geeft niet om te nemen
zo wilde Hij het niet.
UW WERELD, ONZE WERELD
Er is zoveel verdriet
er is zo heel veel leed
een grafje van een kindje
een broertje dat haar bloemen geeft.
Een vader en een moeder
overmand door verdriet
ik vraag mij af, o Heer
of U dat allemaal wel ziet?
Of zit U hoog en droog
daarboven op Uw troon
en denkt U af en toe,
’t is hun verdiende loon?
O Heer, het spijt me zo
ik word zo ziek van dat geweld
maar U bent vol van liefde
dat is het enige dat telt.
U troost en U bemoedigt
en U wilt ons geluk
daar zijn we voor geschapen
wij maken zelf Uw wereld stuk.
STERVEN
Sterven is soms een bevrijding
sterven is bevrijd van pijn
sterven is opnieuw gaan leven
bij God de Vader te mogen zijn.
Sterven is ook achterlaten
van wie je houdt, bij wie je hoort
voor hen is sterven zo tweestrijdig
het geeft verdriet om wat je verloor.
Sterven is ook zeker weten
dit is geen einde maar een begin
wij zullen elkaar eens weer ontmoeten
dat geeft hoop en je leven zin.
HOOR JE HEM ROEPEN?
Kerstmis, allemaal kitsch
met verdriet en veel gemis
dikke buiken, vol gevreten
verminkte lijken, opengereten
door geweld en intense haat
we zijn vergeten waar het om gaat!
Zie je nog dat Kind in Bethlehem
dat ons allen bij name kent?
Zie je Jezus van Nazareth
voor ons in deze wereld gezet?
Zie je Hem hangen aan het kruis?
Door Hem hebben wij een eeuwig Thuis.
Zie je hoe Hij de dood overwon?
Hoor je Hem roepen?
“KOM, KIND, KOM!”