GETHSEMANE
Het is een donkere nacht. De Here Jezus en Zijn discipelen zijn op weg naar Gethsémané, dat is een grote tuin, buiten Jeruzalem. Daar ging Jezus wel vaker heen met Zijn discipelen om te bidden in de stilte. Jezus is erg verdrietig want Hij weet dat Hij binnenkort gevangen genomen zal worden en moet sterven.. Hij weet ook dat dit moet gebeuren omdat Hij Jezus, de Zoon van God, de straf zal dragen van alle mensen op de hele wereld. Jezus wil dat zelf en Hij weet ook dat dit de wil van God is. Want het betekent dat later alle mensen en kinderen toch in de Hemel mogen komen als ze Jezus lief hebben. Daar heeft Jezus alles voor over, zelfs Zijn leven.
Als ze in de tuin zijn, zegt Jezus tegen Petrus, Jakobus en Johannes: “Gaan jullie met Mij mee nog wat dieper de tuin in, de andere discipelen mogen hier blijven.” “Ik ben heel verdrietig en bang”, zegt Jezus tegen deze drie discipelen. Jullie moeten wakker blijven en voor Mij bidden.”
Ze zien zweetdruppels op het gezicht van Jezus, zo bang is Hij. Dan gaat Jezus nog verder de tuin in, helemaal alleen. Petrus ziet hoe Jezus knielt en begint te bidden, dan valt Petrus in slaap net als de andere discipelen. Na enige tijd keert Jezus bij hen terug en ziet dat ze slapen. Hij maakt hen wakker en zegt: “Kunnen jullie dan niet één uur met Mij wakker blijven en voor Mij bidden?” Dan gaat Jezus weer terug de tuin in en bidt tot God: “Vader God ik ben zo vreselijk bang, wilt U mij helpen en de kracht geven, die ik nodig heb? Ik wil alleen maar Uw wil doen. Amen.” En weer vindt Jezus de discipelen slapend als Hij bij hen terugkomt. Ze laten Jezus alleen in Zijn verdriet. Jezus gaat weer bij hen vandaan om met Zijn Vader te praten. Hij is zo bang voor alles wat gaat komen, dat de zweetdruppels veranderen in bloed.Hij vertelt alles aan God: “Vader, Ik zal de straf dragen. Help Mij om alles te doen wat U wilt.” Toen kwam er een engel van God uit de Hemel bij Jezus en die hielp Hem om niet meer bang te zijn. Het maakte Hem sterk en Jezus stond op en ging terug naar Zijn discipelen. Hij dacht: “Laat nu die straf maar komen, dan mogen later alle mensen en kinderen die Mij liefhebben bij Mij in de Hemel komen. Hij vindt Zijn vrienden weer slapend, maar nu heeft Jezus hen niet meer nodig. Hij is niet bang meer.
Dan horen ze plotseling stemmen en ze zien het geflikker van de fakkels door de bomen. De discipelen schrikken wakker en springen overeind. Het zijn de soldaten die op zoek zijn naar Jezus en Hem gevangen willen nemen.
Judas, ook een vriend van Jezus, loopt voorop. Hij had tegen de soldaten gezegd: “Loop maar achter mij aan. Ik weet wel waar Jezus is. Als ik Hem zie, zal ik Hem begroeten met een kus. Dan weten jullie dat dit Jezus is en kunnen jullie Hem gevangen nemen.” Judas loopt naar voren, naar Jezus toe en geeft Hem een kus. Jezus kijkt Judas verdrietig aan en vraagt: “Judas, verraad jij Mij met een kus?” Judas durft niets te zeggen en gaat stil achter de soldaten staan.
“Wie zoeken jullie?”vraagt Jezus aan de soldaten. “Jezus…” antwoorden de soldaten. “Ik ben het,” zegt Jezus. Als jullie Mij zoeken, doe dan Mijn discipelen geen kwaad, laat hen gaan. Jezus stak Zijn handen uit en de soldaten grepen Hem vast.
Maar Petrus wordt boos, oh nee, dat mag niet gebeuren. Hij zal er wel voor zorgen dat de soldaten Jezus geen kwaad kunnen doen. Hij pakt z’n zwaard en zwaait er wild mee heen en weer. Hij raakt het oor van één van de soldaten en slaat het er af. “Nee, Petrus”, zegt Jezus, “Als ik zou willen dan zouden er duizenden engelen komen uit de Hemel om Mij te helpen. Maar dat wil ik niet, want dit moet gebeuren.” Hij raapt het oor op van de soldaat en geneest het weer. Dan nemen de soldaten Jezus geboeid mee, en de discipelen slaan op de vlucht.
