Op de vleugels van de wind

Sinds wij verhuisd zijn naar een appartement op de 17e etage lijkt het wel of ik me soms dichter bij God voel, letterlijk en figuurlijk. Bij de diverse verhuizingen zijn we steeds hoger gaan wonen. Van de begane grond naar de 1e etage, de 3e, de 4e en uiteindelijk op de 17e etage, bijna in hemelse sferen en dichter bij God.
Die hemelse sferen mogen nog wel even op zich laten wachten, maar dichter bij God wil ik altijd wel, iedere dag een beetje meer.

Het leuke van dit appartement is het prachtige uitzicht, de zonsondergangen, de schitterende wolkenluchten, de indrukwekkende donderkoppen, de strak blauwe luchten, maar er is ook de storm die om de flat heen buldert, zodat je elkaar soms bijna niet kunt verstaan. Dit laatste is minder leuk.
Toch wijzen al deze dingen mij op de grootheid van God en ik kan er intens van genieten.
Het mooiste cadeautje, altijd weer een glimlach van God, is natuurlijk de regenboog, die we regelmatig zien verschijnen. Soms helemaal van het begin tot het eind, waar hij in de pot met goud verdwijnt. Om nog maar niet te spreken van de zonsondergangen…adembenemend mooi.
Zo maar allemaal te zien en te beleven vanuit mijn luie stoel binnen of vanaf het balkon.
Als je dan nog niet de grootheid van God ziet in Zijn schepping…

Maar ik wilde het eigenlijk even hebben over de vogels.
Als wij vanuit het keukenraam, waar onze eettafel staat, bij hevige storm met ontzag de voortrazende wolken gadeslaan, dan wordt mijn blik plotseling gevangen door één of 2 vogels die zich heerlijk laten drijven op de vleugels van de wind. Ze stribbelen niet tegen en proberen ook niet om tegen de wind in te vliegen.
Volkomen ontspannen laten zij zich mee voeren met de wind en vragen zich geen moment af waar ze uiteindelijk terecht zullen komen. Je ziet ze gewoon genieten, terwijl ze zelf niets in de hand hebben.
Als de wind stil valt, dan schrikken ze daar niet van, ze nemen rustig een duikvlucht naar beneden en maken zich ook niet druk of ze misschien te pletter zullen vallen. Ze vertrouwen er gewoon op dat er weer een luchtstroom zal zijn met voldoende wind om hen weer op te vangen.
Toevallig las ik in Psalm 104: God beweegt zich op de vleugels van de wind.
De vogels wisten het al, wij mogen dit ook ontdekken.

Op die vogels kan ik wel een beetje jaloers zijn.
Dat onbekommerde genieten van het hier en nu. Je niet druk maken om dingen die je toch niet in de hand hebt. Je gewoon overgeven aan de wind, in mijn/ons geval dus aan God, steeds maar weer.
Ook in de hevigste storm als het lijkt of je naar beneden stort en er geen einde aan zal komen.
De weg gaan die God ons wijst en zelfs als we de verkeerde keuze maken er toch op vertrouwen dat God ook daar is en ons nooit los zal laten.
Hoe diep we ook vallen, Gods veilige armen zijn altijd onder ons.

Het doet me ook denken aan de adelaar, die onder zijn jongen zweeft en zijn vleugels uitspreidt om zo de kleinste, die nog niet in staat is om te vliegen, op te vangen.

In de Bijbel gebruikt God vaker de vogels om ons de weg te wijzen.
Die eenvoudige musjes bv., ze zaaien niet, ze maaien niet en toch vertrouwen ze er op dat ze gevoed worden door hun hemelse Vader. Ze verwachten van Hem het goede en twijfelen er geen moment aan dat dit ook wel eens niet zal kunnen gebeuren.
Ze weten dat God hen ziet, waar ze ook door heen gaan of waar zij zich ook bevinden.
Geen musje ontsnapt aan Zijn oog, staat in de Bijbel. Gaan wij niet vele mussen te boven?

Vrij zijn als een vogel, wie wil dat niet?
God heeft die vrijheid ook voor jou en mij weggelegd.
Jezus heeft voor ons de weg gebaand en wij hoeven ons alleen maar te laten meevoeren op Zijn vleugels van Liefde.

Kijk maar naar de vogels, zij weten wie ze kunnen vertrouwen.
Ik wil hun voorbeeld volgen, jij ook?

Vrij als een vogel

Zwevend op Zijn vleugels van Liefde
vrij als een vogel wil ik zijn
vertrouwen op mijn hemelse Vader
ook al doet het leven pijn.

Ik wil alles in Zijn Handen leggen
alles wat mij zo benauwt
Hij alleen kan het dragen
Hij die zo veel van mij houdt.

Dan stijg ik op als een arend
boven wind en stormgedruis
onder mij Zijn eeuwige armen
Hij brengt me veilig Thuis!

www.myplaceofpeace.com/op-de-vleugels-van-de-wind

HOPEN EN VERTROUWEN

Psalm 37 : 3a, 5a, 7a en 34a
3a Vertrouw op de HEER en doe het goede,
5a Leg je leven in de handen van de HEER,
7a Blijf kalm en wacht op de HEER,
34a Vestig je hoop op de HEER
en blijf op de weg die hij wijst,

Wat staan er toch prachtige wijsheden in de Bijbel.
Bovenstaande teksten kwam ik zo maar even tegen in een psalm.

De Bijbel is echt een leidraad voor ons leven.
Het is alleen zo jammer dat we soms iets moeten overwinnen om hem open te slaan.
Want als we met open hart de Bijbel lezen is er altijd wel iets dat ons aanspreekt of waar we weer mee verder kunnen.
En is het niet op dit moment dan schiet het ons later wel weer te binnen op een moment dat wij het nodig hebben.
Vooral de psalmen vind ik zo mooi en herkenbaar voor iedere periode van ons leven.

Vertrouwen, overgave, wachten en hopen.
Ze springen er voor mij zo maar uit in deze psalm.

We mogen vol vertrouwen deze nieuwe dag beginnen en ons leven in Zijn Handen leggen. We hebben immers niets van onszelf.

Onze geliefden, onszelf en deze wereld mogen we aan Hem overgeven in de zekerheid dat we bij Hem geborgen zijn, waar we deze dag ook weer door heen mogen/moeten gaan.

We mogen wachten en stil zijn, kostbare momenten in de drukte van ons bestaan. Maar we hebben ze zo hard nodig.

We mogen onze hoop op Jezus stellen en ons aan Hem vasthouden.
Zo staan we vast verankerd op een Rots die niet wankelt, een stevig begin van de dag.

En dan nu maar hopen en vertrouwen dat ik dit vast kan houden deze dag.
Anders word ik gewoon stil en wacht ik op de Heer…en geef ik alles aan Hem over.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar we krijgen tenslotte iedere dag en nieuwe kans.
Waarom zouden we hem niet grijpen?

Mijn geliefde kind,

Jouw leven is een geschenk van Mij. Het is heel kostbaar en waardevol
omdat Ik je heb gewild en gemaakt met alle Liefde die in Mij is.
Die Liefde heb ik ook in jouw hart gelegd om weer uit te delen aan de
mensen om jou heen.
Je bent een onderdeel van Mijn plan voor deze wereld. Je bent als het
ware een stukje van een legpuzzel, zonder jou wordt het nooit compleet.

Ik ben jouw hemelse Vader en jij bent Mijn geliefde kind, een Parel in
Mijn Hand.
Alles wat Ik had heb Ik in jou gelegd, je bent zo veel meer dan je
kunt beseffen. Je lijkt op Mij, je bent van Mij.
Alles wat Ik in Mij heb staat ook tot jouw beschikking.
Maak er gebruik van.
Samen met Mij ben je in staat te worden zoals Ik je heb bedoeld.
Wij hebben elkaar nodig, we zijn EEN.

Laat je door Mij gebruiken, zoek Mij en probeer zo dicht mogelijk bij
Mij te blijven.
Ik ben jouw doel, Ik wil door jou heen werken en zo al Mijn kinderen,
die afgedwaald zijn bereiken met Mijn Liefde.
Jij bent Mijn handen en Mijn voeten, Mijn stem, de Liefde die je in je
voelt, ben Ik.

Leef Mij, straal Mij uit en deel Mijn Liefde uit.
Ik heb jouw geluk voor ogen, Ik wil dat Mijn kinderen gelukkig zijn.
Laat je gebruiken voor de voltooiing van mijn plan.
Daar ben jij een onderdeel van.

Ik houd van jou!

je hemelse Vader

HIER BEN IK

Je kunt me overal zien, horen en voelen.
Ik ben in en om je heen.
Zoals een vis zwemt in het water zo ben ik om je heen, ook al denk je dat je mij niet ziet.
Elke zucht van je hoor ik, elke traan zie ik.
Ik ken al je vreugde maar ook je stil verdriet.
Ik heb je nooit verlaten en zal dat ook nooit doen.
Maar ik wacht wel geduldig tot jij je hart voor mij opent.

Ik zal nooit inbreken, geweld gebruiken of schreeuwen om jouw aandacht.
Ik wacht geduldig tot jij stil wordt en je naar mij toe keert.
Dan zul je weten dat ik er ben en de wonderen zien die ik nog steeds doe in de grote en de kleine dingen.
Dat zijn niet altijd de grote spectaculaire dingen, die je misschien van mij verwacht. Maar ik ben juist in het kleine, in wat in mensenogen vaak onbelangrijk is, maar in mijn ogen van heel veel waarde.

Open je hart en je zult me zien.

IK ben in het gezang van de vogels
in de lach van een kind
in het geruis van de bomen
in het waaien van de wind.

in een bloeiende bloem
in een pasgeboren kind
in het kabbelen van het water
in de aandacht van een vriend

in een arm om je schouder
in een hand die je drukt
in een traan die wordt gedroogd
in verdriet en in geluk.

Je kunt Mij overal vinden
en horen bovendien
als jij je hart maar voor mij opent
dan zul je me zien.

LIEF KIND VAN MIIJ,

Het doet Mij veel pijn en verdriet dat jou zo veel leed is aangedaan.
Jouw pijn is Mijn pijn en jouw verdriet is Mijn verdriet. Zo heb ik het niet bedoeld.
Ik heb je niet op de wereld gezet met pijn en verdriet, maar om Mij te zoeken en te vinden en zo dit leven samen met Mij te kunnen leven.
Ik heb jouw geluk voor ogen en niet jouw ongeluk.

Mensen hebben zich afgekeerd van Mij, daarom is er zo veel verdriet en pijn op deze wereld. Zij kozen er voor om hun eigen weg te gaan zonder Mij met alle gevolgen van dien.
Daar dragen nu al Mijn kinderen de gevolgen van, ook jij hebt daar mee te maken.

Maar Ik heb jullie niet alleen achter gelaten, Ik heb Mijn Zoon naar deze aarde gezonden om de weg naar Mij vrij te maken.
Dat heeft Hij gedaan toen Hij Zijn leven gaf voor alle mensenkinderen op deze aarde.
Dit betekent dat ook jij de weg in dit leven niet alleen hoeft te gaan. Ik ben bij je. Ik houd van je zoals je bent. Jij bent door Mij geliefd en een Parel in Mijn Hand.
Ik wil je zo graag helpen om ook de goede dingen te mogen ervaren in dit leven.
Bij pijn en verdriet wil ik je dragen, tot je weer zelf zult kunnen lopen. Wil jij je aan Mij toevertrouwen?
Alleen zo kun je het leven weer aan en wordt de pijn minder hevig en voel jij je niet meer zo alleen.

Probeer Mij steeds meer en beter te leren kennen.
Dat is de beste manier, zoek Mij in alles, want Ik zal er zijn!
Vertrouw op Mij en verwacht het goede.
Ik houd van jou.

Je liefhebbende hemelse Vader

Onlangs zag ik op de televisie een foto van twee broers. Ze waren, dacht ik, 14 en 17 jaar en de jongste had het syndroom van Down.
Wat mij raakte was de onvoorwaardelijke liefde die de jongste jongen uitstraalde naar zijn grote broer.
Hij keek met zo’n intense liefdevolle blik op naar zijn broer, dat het me diep ontroerde.
Hij adoreerde zijn broer, vertrouwde hem en verwachtte die natuurlijke volkomen overgave vanzelfsprekend ook van hem.
De oudste broer had zijn arm om hem heen geslagen en stond iets gebogen naar hem toe.
Ook zijn toewijding voor zijn jongere broer was duidelijk maar zijn lengte en leeftijd zaten hem iets in de weg.
Het was zo mooi en vertederend om te zien.

Het deed me denken aan de toewijding en onvoorwaardelijke liefde van Jezus voor ieder van ons.
Soms voelen we ons er een beetje ongemakkelijk bij, wat moeten we met al die liefde. We weten ons er soms geen raad mee, want liefde ontvangen betekent automatisch ook liefde uitdelen.
Liefde is altijd in beweging en vermenigvuldigt zich steeds meer, we kunnen het niet alleen voor onszelf houden.

In die jongen met het syndroom van Down zag ik Jezus.
Zijn volkomen overgave, zijn onvoorwaardelijke liefde.
Zo kijkt Jezus ook naar jou en mij.
Het is aan ons of we die blik beantwoorden en ons koesteren in die liefde.

Ik denk dat wij soms meer gehandicapt zijn dan deze mensen met het syndroom van Down.
Ik zou me zo voor kunne stellen dat zij in het Koninkrijk van God de eerste zullen zijn, want zo heeft God het bedoeld.

Gisteravond heb ik het programma teruggekeken ” Op zoek naar God” en het heeft weer diepe indruk op mij gemaakt.
Het bracht mij als het ware ook weer een beetje dichter bij God, bij Zijn respect, Zijn geduld, Zijn Liefde voor ieder van ons.

Dit zag ik vooral in Nicolaas, een van de begeleiders van de zoekenden.
Hij was zo respectvol, liet de ander volkomen in Zijn waarde en reageerde heel liefdevol. Hij accepteerde de ander volkomen en begeleidde hen stapje voor stapje, voor zo ver zij zelf wilden en aan durfden.
Hij deed me heel erg aan Jezus denken, deze man was zo’n mooi voorbeeld van hoe een mens kan worden als hij dicht bij Jezus leeft.
Daarmee bedoel ik niet dat we allemaal in een klooster moeten gaan wonen.
Ieder mag en kan op zijn eigen wijze gestalte geven aan Jezus in zijn leven, dat was ook in dit programma heel duidelijk.

De rust en de vrijheid, ook om zichzelf te waarderen en lief te hebben, die Lieke en Kim uitstraalden, toen ze God in hun leven toelieten, dat was zo mooi om te zien.

God heeft ons allemaal zo verschillend gemaakt en Hij openbaart zich aan ons op de manier, die bij ons past en voor zo ver wij Hem toelaten. Hij zal geen stap verder gaan dan wij willen.
Ik denk wel eens, waarom breekt Hij niet in en overrompelt ons met Zijn Liefde.
Maar dan zou het geen Liefde meer zijn, maar de zoveelste keten, die ons bindt.
Liefde maakt vrij, God maakt vrij.

We hebben de stilte nodig om dit te kunnen ontdekken.
God laat zich vinden, ook door jou!