web analytics
Posts Tagged "storm"

Als de storm aanzwelt

Ik voel me zo klein Heer
zo heel erg klein
als de natuur zich ontlaadt
wil ik alleen maar bij U zijn.

Als de storm steeds meer aanzwelt
in mijn hoofd een orkaan
ik niet meer in eigen kracht
op mijn benen kan staan.

Als de sterkste boom
als een espenblad beeft
wordt ontworteld door een windvlaag
zoals Goliath ter aarde zeeg.

Dan weet ik U zo groot
en mijzelf als een kind
U hebt alles in de Hand
beveelt zee en wind.

In het gebulder om mij heen
kan ik Uw stem niet horen
maar in de stilte na de storm
streelt ze weer mijn oren.

Als de zee het vechten moe is
zijn golven kabbelen op het strand
loop ik verder langs de vloedlijn
met mijn Hand veilig in Uw Hand.

www.myplaceofpeace.com/als-de-storm-aanzwelt

Op de vleugels van de wind

Sinds wij verhuisd zijn naar een appartement op de 17e etage lijkt het wel of ik me soms dichter bij God voel, letterlijk en figuurlijk. Bij de diverse verhuizingen zijn we steeds hoger gaan wonen. Van de begane grond naar de 1e etage, de 3e, de 4e en uiteindelijk op de 17e etage, bijna in hemelse sferen en dichter bij God.
Die hemelse sferen mogen nog wel even op zich laten wachten, maar dichter bij God wil ik altijd wel, iedere dag een beetje meer.

Het leuke van dit appartement is het prachtige uitzicht, de zonsondergangen, de schitterende wolkenluchten, de indrukwekkende donderkoppen, de strak blauwe luchten, maar er is ook de storm die om de flat heen buldert, zodat je elkaar soms bijna niet kunt verstaan. Dit laatste is minder leuk.
Toch wijzen al deze dingen mij op de grootheid van God en ik kan er intens van genieten.
Het mooiste cadeautje, altijd weer een glimlach van God, is natuurlijk de regenboog, die we regelmatig zien verschijnen. Soms helemaal van het begin tot het eind, waar hij in de pot met goud verdwijnt. Om nog maar niet te spreken van de zonsondergangen…adembenemend mooi.
Zo maar allemaal te zien en te beleven vanuit mijn luie stoel binnen of vanaf het balkon.
Als je dan nog niet de grootheid van God ziet in Zijn schepping…

Maar ik wilde het eigenlijk even hebben over de vogels.
Als wij vanuit het keukenraam, waar onze eettafel staat, bij hevige storm met ontzag de voortrazende wolken gadeslaan, dan wordt mijn blik plotseling gevangen door één of 2 vogels die zich heerlijk laten drijven op de vleugels van de wind. Ze stribbelen niet tegen en proberen ook niet om tegen de wind in te vliegen.
Volkomen ontspannen laten zij zich mee voeren met de wind en vragen zich geen moment af waar ze uiteindelijk terecht zullen komen. Je ziet ze gewoon genieten, terwijl ze zelf niets in de hand hebben.
Als de wind stil valt, dan schrikken ze daar niet van, ze nemen rustig een duikvlucht naar beneden en maken zich ook niet druk of ze misschien te pletter zullen vallen. Ze vertrouwen er gewoon op dat er weer een luchtstroom zal zijn met voldoende wind om hen weer op te vangen.
Toevallig las ik in Psalm 104: God beweegt zich op de vleugels van de wind.
De vogels wisten het al, wij mogen dit ook ontdekken.

Op die vogels kan ik wel een beetje jaloers zijn.
Dat onbekommerde genieten van het hier en nu. Je niet druk maken om dingen die je toch niet in de hand hebt. Je gewoon overgeven aan de wind, in mijn/ons geval dus aan God, steeds maar weer.
Ook in de hevigste storm als het lijkt of je naar beneden stort en er geen einde aan zal komen.
De weg gaan die God ons wijst en zelfs als we de verkeerde keuze maken er toch op vertrouwen dat God ook daar is en ons nooit los zal laten.
Hoe diep we ook vallen, Gods veilige armen zijn altijd onder ons.

Het doet me ook denken aan de adelaar, die onder zijn jongen zweeft en zijn vleugels uitspreidt om zo de kleinste, die nog niet in staat is om te vliegen, op te vangen.

In de Bijbel gebruikt God vaker de vogels om ons de weg te wijzen.
Die eenvoudige musjes bv., ze zaaien niet, ze maaien niet en toch vertrouwen ze er op dat ze gevoed worden door hun hemelse Vader. Ze verwachten van Hem het goede en twijfelen er geen moment aan dat dit ook wel eens niet zal kunnen gebeuren.
Ze weten dat God hen ziet, waar ze ook door heen gaan of waar zij zich ook bevinden.
Geen musje ontsnapt aan Zijn oog, staat in de Bijbel. Gaan wij niet vele mussen te boven?

Vrij zijn als een vogel, wie wil dat niet?
God heeft die vrijheid ook voor jou en mij weggelegd.
Jezus heeft voor ons de weg gebaand en wij hoeven ons alleen maar te laten meevoeren op Zijn vleugels van Liefde.

Kijk maar naar de vogels, zij weten wie ze kunnen vertrouwen.
Ik wil hun voorbeeld volgen, jij ook?

Vrij als een vogel

Zwevend op Zijn vleugels van Liefde
vrij als een vogel wil ik zijn
vertrouwen op mijn hemelse Vader
ook al doet het leven pijn.

Ik wil alles in Zijn Handen leggen
alles wat mij zo benauwt
Hij alleen kan het dragen
Hij die zo veel van mij houdt.

Dan stijg ik op als een arend
boven wind en stormgedruis
onder mij Zijn eeuwige armen
Hij brengt me veilig Thuis!

www.myplaceofpeace.com/op-de-vleugels-van-de-wind


Hoog op een rots
 
Ons anker is hoop
in roerige tijden
Jezus is dat anker
rust voor onze ziel
 
Als alles wankelt
je zekerheid verdwenen
zet Hij je hoog op een rots
veilig en stabiel.
 
Hij is die Rots
fundament van je leven
Hij stilt de storm
laat je wandelen op zee.
 
Hij pakt je hand
als je dreigt te verdrinken
Hij verlaat je nooit
loopt altijd met je mee!
 
www.myplaceofpeace.com/hoog-op-een-rots
 

De wind gaat weer liggen

Hoe moet ik stil zijn Heer
hoe kan ik Uw stem verstaan
hoe laat ik al die stemmen zwijgen
alleen met U verder gaan?

Hoe verdrijf ik de onrust uit mijn hoofd
mijn rondtollende gedachten
de afleiding die ik niet kan weerstaan
hoe kan ik op U wachten?

In de stilte van de nacht
als mijn ogen zijn gesloten
de geluiden zijn verstomd
gaat mijn hart voor U open.

Ik hoor Uw zachte stem
als een fluistering in de wind
het is een weten diep in mij
U bent mijn Vader, ik Uw kind.

“Ook als de stemmen niet verstommen
de storm raast door je heen
hoor Ik jouw stille zucht om hulp
dwars door alles heen.

Je kunt Mij leren kennen
in de stilte en de storm
eenmaal gaat de wind weer liggen
kom maar Mijn kind, kom!”

www.myplaceofpeace.com/de-wind-gaat-weer-liggen

Stilte in de storm

Wees stil en weet dat IK God ben!
Psalm 46 : 11

Stil zijn… Het is een opdracht van God. Hij zegt als het ware “Houdt nu eens even je mond. Blijf niet door ratelen, maar luister naar Mij en wees stil.”

Eigenlijk is dit een onmogelijke opgave voor ons.
Zelfs als wij stil zijn, door niet meer te praten, dan nog malen onze gedachten maar door en door.
Om die stil te zetten…daar is meer voor nodig.

Meer stilte, meer rust, meer overgave, meer loslaten, meer vertrouwen, dat de wereld toch wel door draait, ook al doen wij er even niet aan mee.
En als we eindelijk zo ver komen dat de stilte in ons neerdaalt, dan is dat maar van korte duur.
Onze gedachten gaan steeds weer met ons op de loop.
Dit is geen mens vreemd en vaak zijn we onszelf er niet eens van bewust.
Mediteren kan ons helpen om in die stilte te komen, in onze binnenkamer of heerlijk in Gods natuur.

De stilte werkt helend, omdat God dan de kans krijgt om Zijn liefdevolle Hand op ons te leggen.
Meer hebben we niet nodig.
Wij mogen stil zijn, God doet de rest.
Die stilte kan de grootste storm in ons tot rust brengen.

Dank U Heer voor de stilte, soms midden in de storm.

www.myplaceofpeace.com/stilte-in-de-storm

In de stilte

Alleen met mezelf
heel klein en stil
zoek ik naar U
Uw stem en Uw wil.

Ik zing zacht voor me heen
een lied en ik wacht
maar ik hoor niet de stem
die ik eigenlijk had verwacht.

Ik voel wel de tranen
die rijkelijk gaan stromen
als ik zo dicht bij U
aan Uw voeten mag komen.

Gevuld met Uw vrede
bevrijd van mijn last
ben ik heel dicht bij U
U houdt mij vast.

Uw Geest vervult mij
mijn ziel komt tot rust
ik ben mij van Uw Liefde
en aanwezigheid bewust.

Stilte omgeeft mij
geen woord wordt gezegd
als ik moegestreden
mijn hoofd op Uw schouder leg.

 

De bomen buigen

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
3
mrt

De bomen buigen

De bomen buigen
onder het natuurgeweld
ze verweren zich uit alle macht
willen niet worden geveld.

Zij strekken hun takken
wijd en hemelhoog
hun bladeren zijn gevallen
de kracht van de storm is groot.

Donkere wolken vliegen
razendsnel voorbij
opgejaagd door de wind
in een lange rij.

Zo gaat soms in ons leven
de storm hevig te keer
we lijken te bezwijken
en weten het niet meer.

Maar als de storm gaat liggen
de rust is weergekeerd
dan ben je toch weer rijker
en heb je iets geleerd.

Al heb je veel verloren
wat je niet missen kon
de strijd is nu gestreden
Gods Liefde overwon.

De zon breekt door de wolken
haar warmte doet je goed
en je weet ik heb God zelf
in dit alles ontmoet.

SOMS

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Stilte
5
jun

SOMS

Soms gaat de storm zo woest te keer
de golven beuken op mijn schip
maar Jezus vind ik niet
die rustig te slapen ligt.

Soms buldert de wind in en rond mijn huis
alles schudt en de aarde beeft
maar Jezus vind ik niet
die mij rust en vrede geeft.

Soms ben ik toch zo druk
voor mijn God in de weer
maar als ik Jezus tegen kom
herken ik Hem niet meer.

Soms ben ik zo ziek
te moe om mij naar Hem uit te strekken
dan voel ik Zijn liefdevolle Hand
die Hij op mijn hoofd wil leggen.

Soms ben ik heel stil
voor niets meer op de vlucht
ook niet voor mezelf
als een vogel zo vrij in de lucht.

Dan daalt Zijn Geest stil in mij neer
in het zachte suizen van de wind
en ik hoor het fluisteren van mijn naam
“Jij bent Mijn geliefde kind”.

Jona

Posted by: Cobiin kidsBijbelverhaal, kidsKINDERGEDICHTEN
4
aug

JONA

Jona je moet voor mij op reis
naar een stad…zó groot
ze luisteren niet meer naar mijn stem
daarom ben ik heel boos.

Nog slechts 40 dagen
dan zal de stad verdwijnen
de hemel donker worden
de zon niet meer voor hen schijnen.

Jona had helemaal geen zin
om naar Ninevé te gaan
hij stapte op een boot
om naar Tarsis te gaan.

De storm stak op, de golven beukten
op het kleine scheepje neer
en de bemanning werd zo bang
ze riepen tot de Heer.

En Jona lag te slapen
hij had de storm niet eens gehoord
Jona help, word wakker
bid toch tot jouw God!

En Jona wist, het was zijn fout
Hij was voor God op de vlucht gegaan
daarom ging de storm zo te keer
zouden ze allemaal vergaan.

Het is mijn schuld
gooi mij maar over boord
dan zal de storm bedaren
God heeft ons hulpgeroep gehoord.

En Jona verdween
in de diepte van de zee
maar ook daar
ging God met hem mee.

Hij stuurde een walvis
die slokte Jona op
en in de buik van de vis
bad hij tot God.

Toen kon Jona
Gods stem weer verstaan
en hij beloofde God
om naar Ninevé te gaan.

En de walvis spuugde Jona
op het strand, zo uit zijn bek
en Jona ging naar Ninevé
zoals God hem had gezegd.

De mensen kregen spijt
van wat ze hadden gedaan
oh Heer vergeef ons toch
zie het ons niet aan.

God luisterde naar hen
en wilde hen vergeven
daarom mochten alle mensen
in Ninevé blijven leven.

Ze dankten God en waren blij
maar Jona die was kwaad
nu kan ik niet eens zien
hoe Nineve vergaat.

Zo zat Jona
in de hete zon te kermen
maar God liet een boompje groeien
om Jona tegen de zon te beschermen.

Maar de volgende dag
vrat een worm de boom helemaal op
dat vond Jona zo erg
en hij mopperde weer tot God.

Ach Jona je wilde dat ik een hele stad
met mensen weg zou vagen
en om het verdwijnen van een boompje
zit je nu te klagen?

God is een God van Liefde
en steeds tot vergeven bereid
als je tot hem bidt
en hem vertelt dat het je spijt.

En in Ninevé
was er een heel groot feest
de mensen dankten en loofden God
ze waren nog nooit zo blij geweest.

Geborgen in Hem

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
8
feb

GEBORGEN IN HEM

Als een schip zonder anker
als een storm zonder wind
als een kind zonder moeder
als een vogel die niet zingt.

Als een zee zonder water
als de bliksem zonder licht
als de regen zonder druppels
als een lach zonder gezicht.

Als een schreeuw zonder woorden
als een oog dat niet ziet
als een oor dat niet luistert
als een traan zonder verdriet.

Zo ben ik zonder Vader
zonder Meester, zonder Heer
zonder Vriend, zonder Herder
dan ben ik niemand meer.

Maar door Hem mag ik leven
mag ik zijn wie ik ben
ben ik vrij, ben ik alles
geborgen in Hem!

In de storm

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
6
feb

IN DE STORM

Als m’n scheepje belandt in een woeste zee
de golven zo hoog,
ze sleuren me mee
het schudt en kraakt,
lijkt te bezwijken
angst maar niet van mij wil wijken…

Dan kijk ik omhoog wie mijn Stuurman is
en zoek naar Zijn vertrouwd gezicht
Hij knikt geruststellend en geeft me weer moed
stil maar kind, alles komt goed.