web analytics
Posts Tagged "kerst"

In het Licht

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Kerst
23
dec

In het Licht

Al lijkt het nog zo donker
en het kwaad zo sterk
blijf toch maar geloven
God is aan het werk.

Hij kan niet werkloos toezien
Zijn ogen sluiten voor verdriet
Hij huilt met je mee
is blij als jij geniet.

De weg naar de stal
is eenzaam en lang
je loopt niet alleen
wees maar niet bang.

Het liefste dat God had
gaf Hij aan jou en mij
Hij overwon het kwaad
Jezus maakt werkelijk vrij.

Hij ging door het diepste duister
om ons te brengen in het Licht
dat nooit meer zal doven
en ieder mens verlicht.

Als alle knie zich eens zal buigen
bij de kribbe in die arme stal
God alles nieuw zal maken
en Zijn vrede heersen zal!

www.myplaceofpeace.com/in-het-licht

Het Licht overwint

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Kerst
16
dec

Het Licht overwint

Een Kind in de kribbe
een Vredeskind
dat heel de wereld
zo teer bemint.

Zijn Liefde verspreidt zich
als een lopend vuur
slecht ieder bolwerk
haalt neer elke muur.

Zijn Licht zal stralen
als een Ster in de nacht
doorklieft het zwartste duister
verjaagt de donkere nacht.

Geef het door in alle landen
zodat het vuur weer zal gaan branden
in ieder hart en elk huis
knielen bij de kribbe brengt je Thuis!

www.myplaceofpeace.com/het-licht-overwint

Kerst

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Kerst
26
dec

Kerst

Als het grijs en somber is
en je voelt je wat verward
steek dan maar de lichtjes aan
dan gaan ze ook schijnen in je hart.

Pak de slingers uit de kast
haal ze uit de klit
drapeer ze vrolijk om je heen
tot het niet meer donker is.

En als dan de avond valt
en je voelt je soms alleen
kniel dan maar bij de kribbe neer
zo daalt er vrede om je heen.

Dan zul je weer ervaren
de Liefde van dat kleine Kind
die heel de wereld stil omarmt
en ook jou zo zeer bemint!

www.myplaceofpeace.com/kerst-2

Het Kind in de kribbe

Posted by: Cobiin Kerst
26
dec

Het Kind in de kribbe

Hij daalde uit de hemel neer
naar een arme stal
geen mens zou het Hem nadoen
de Koning van ’t heelal.

Niemand kan Hem evenaren
niemand zoals Hij
alle ketenen zijn verbroken
Jezus maakt je werkelijk vrij.

Vrij van moeten en van willen
vrij van angsten en van pijn
vrij om ja of nee te zeggen
vrij om jezelf te mogen zijn.

Vrij om te knielen
of te blijven staan
de stal voorbij te lopen
of naar binnen te gaan.

Het Kind in de kribbe
gaf Zijn vrijheid op
om ons weer te brengen
bij Vader God.

Zodat Zijn Licht
ook in ons zal schijnen
en het duister in deze wereld
voor altijd zal verdwijnen.

Je bent vrij om te kiezen
welke weg je ook zult gaan
Hij blijft op je wachten
zie je Hem al staan?

www.myplaceofpeace.com/het-kind-in-de-kribbe

Het kleine boompje

Er was eens een bos, hier ver vandaan met heel veel bomen.
Niets bijzonders natuurlijk want een bos bestaat nu eenmaal uit bomen.
Het bijzondere was dat het niet zo maar wat bomen waren maar kerstbomen.
Elke boom wist dat hij of zij eens zou schitteren, met allerlei lichtjes en mooi versierd, in het huis van een van de mensen, die hier soms liepen te wandelen.
Deze mensen wisten niet eens dat de bomen in het bos zo bijzonder waren, soms keken ze er niet eens naar.
Als het mooi weer was en ze met of zonder kinderen liepen te wandelen in het bos, dan kon je, als je goed luisterde, de bomen onder elkaar horen praten.
Ze spreiden hun dennentakken nog wat wijder uit en probeerden zo veel mogelijk licht te vangen op hun dennennaalden zodat ze glommen in de zon.
Iedere boom probeerde er zo mooi mogelijk uit te zien en een beetje op te vallen.
Meestal spraken ze zachtjes met elkaar en vertelden elkaar hun dromen, maar soms ging het er hard aan toe en waren ze helemaal niet zo vriendelijk tegen elkaar.
Luister maar: “Ik ben de grootste boom van allemaal”, hoorde je de grote boom zeggen.
“Mijn takken zijn het breedste”, zei de volgende. “Ik heb de meeste dennennaalden aan mijn takken”, zei een andere boom. En zo probeerden ze elkaar de loef af te steken.
Alleen één boompje deed daar niet aan mee.
Zij stond een beetje weggedrukt tussen de andere grote bomen, klein en nietig. Ze zag er schattig uit en ze was heel lief, maar dat wist ze niet. Ze keek alleen maar naar die grote bomen om haar heen en bedacht dat zij nooit zo mooi en groot zou worden.
Zij was een piepklein dwergboompje. En wie zou haar ooit in zijn huis willen hebben?

Naarmate de kersttijd naderde werd het steeds rumoeriger in het bos. De ene boom vond zichzelf nog mooier en beter dan de ander en dat lieten ze elkaar ook wel weten.
“Ik zal wel gekozen worden, als het prinsesje van het kasteel een boom uit komt zoeken,” zei de grote boom. “Nee hoor, ik durf te wedden dat ze mij kiest”, zei de andere boom.
En zo ging het maar door.
Het kleine dwergboompje zei niets. Ze wist wel dat zij nooit in dat mooie grote kasteel zou komen te staan, daar was ze veel te klein voor en ook niet mooi genoeg.

“Sssst”, ruiste het opeens door het bos. Alle dennennaalden tikten zacht en werden toen muisstil. Alle bomen rekten zich uit en namen een houding aan waarin zij er heel goed uit zagen.
Het kleine boompje deed niets en bleef gewoon van het zonnetje genieten dat ook haar takjes bescheen. Daar kon ze zo blij van worden.

In de verte was er hoefgetrappel te horen. De heer van het kasteel reed op zijn paard door het bos met het kleine prinsesje voor hem op het paard.
“Wat een mooie bomen, papa, riep het meisje verrukt. Kijk eens hoe groot en deze ook, zulke brede takken en die heeft zó veel dennennaalden”.
Zie je nou wel dacht iedere boom in stilte, “ik zal vast wel gekozen worden om mooi versierd te worden en in het kasteel te mogen schitteren”.
Het kleine boompje dacht daar niet aan en lachte naar de zon.
Als je goed luisterde kon je horen dat de zon een liedje voor haar zong: “Oh dennenboom, wat zijn jouw takjes wonderschoon”
“Papa, stil, luister eens, hoor je het ook. Er wordt zo mooi gezongen.”
Haar vader spitste zijn oren, maar hij hoorde niets.
“Kies nu maar een boom uit, lieverd, glimlachte hij.
De boom die jij het mooiste vindt nemen we mee naar huis”.
“Die papa, die daar!” riep het meisje
En de grote boom dacht, “dat zal ik wel zijn”. Hij was zo groot dat hij niet kon zien welke boom het meisje aan wees. “Ze wijst natuurlijk naar mij”, dacht de boom met de brede takken”. Maar hij was zo breed dat hij het kleine meisje ook niet goed kon zien.
En de boom met de meeste dennennaalden, maakte alles zo donker, dat ook hij niet kon zien wie er gekozen werd.

“Weet je zeker kindje, dat je dit kleine boompje wilt hebben”, zei haar vader.
“Ja papa, ze ziet er zo lief uit, mag ik haar in mijn kamer hebben?”
“Als jij dat wil, dan mag dat”.

De andere bomen lieten van schrik al hun naalden vallen, toen het tot hen door drong dat het kleine meisje hen niet eens zag staan. Ze had alleen maar oog voor dat kleine nietige boompje.
Daar stonden ze dan met hun grote kale takken. Ze schaamden zich en wisten niet meer waar ze moesten kijken. Het liefst zouden ze zich verbergen, maar dat ging niet meer.
Het kleine boompje stond stralend in hun midden en het kleine meisje streelde zachtjes haar takken. Ook haar vader keek vertederd naar het boompje en wist dat zijn kleine meid de juiste keus had gemaakt.
Het ging niet om de buitenkant of wat die bomen allemaal voor moois bezaten of konden zeggen of doen.
Nee, het ging er om wie ze waren diep van binnen, om zo ook anderen blij en gelukkig te maken.

En dat heeft het kleine boompje gedaan.
Iedere avond als het meisje naar bed ging zongen ze samen het lied “Oh dennenboom”
Maar het allermooiste was toen de vader op kerstavond bij hen kwam zitten, het meisje op schoot nam en het kerstverhaal vertelde.
Het boompje werd er stil van toen de vader vertelde, dat het kindje Jezus ook als een heel klein en arm kindje naar de aarde was gekomen.
En toch was Hij degene die heel de wereld zou redden.
Hij wil alle mensen en kinderen blij en gelukkig maken, zo veel houdt Hij van hen.
Je hoeft niet groot of sterk te zijn of het eerst te verdienen, begreep het boompje.
Maar je mag komen zoals je bent, net zo klein en nietig als zij of juist groot en sterk zoals de andere bomen, met of zonder mooie takken of naalden.

Het kleine meisje was op haar vaders’ schoot in slaap gevallen.
Hij tilde haar op en legde haar voorzichtig in bed. Voordat hij de kamer uit liep gaf hij haar een kus op haar voorhoofd.
Hij bleef bij het kleine boompje staan en streelde toen heel even haar takken.
“Dankjewel”, fluisterde hij zacht en verliet toen de kamer.

Het boompje zuchtte tevreden en sloot haar oogjes, ze was nog nooit zó gelukkig geweest!

BUIGEN OF BREKEN

Je moet bukken en knielen
om in de stal te komen
anders stoot je zeker je hoofd
je bent nooit te klein om binnen te gaan
maar soms ben je wel te groot.

Je moet buigen of breken
zoals het geknakte riet
maar één ding is zeker
God verbreekt je niet.

De deur van de stal is nooit op slot
je mag er zo naar binnen gaan
vuile schoenen of gescheurde kleren
naar Jezus mag je altijd gaan.

En kom je weer buiten
klein en gebogen
maar gevuld met Zijn Liefde
en gesterkt door Zijn kracht…

Dan recht jij je rug
als nooit te voren
omdat je nu alles
van Jezus verwacht.

Cobi van der Hoeven
www.myplaceofpeace.com/het-kleine-boompje-kerstverhaal/

Kom (Kerst)

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Kerst
24
dec

Kom

Plots brak de hemel open
een Licht zo wonderschoon
van duizenden engelenkoren
zongen van Gods Zoon.

Een Kind in Bethlehem geboren
in een oude stal
gewikkeld in doeken
die de mensheid redden zal.

Ere zij God in de hoge
vrede op aarde klonk het overal
en de herders zij knielden
bij de Koning van het heelal.

De Wijzen zij gingen op weg
met mirre wierook en goud
zij volgden die ene ster
naar dat Kind
die van iedereen houdt.

Zullen wij ook op weg gaan
voor Hem een plaats bereiden
in ons hart
zou de wereld dan verlost worden
van al het leed en diepe smart?

Kom laten we samen gaan
het is nooit te laat
om Jezus te ontvangen
waar je ook gaat of staat.

Zijn Liefde kent geen grenzen
Hij verdrijft de donkerste nacht
helpt leed en pijn te dragen
kom maar Jezus wacht!

www.myplaceofpeace.com/kom-2

Een feest om nooit te vergeten

Hij zat voor het raam en staarde eenzaam naar buiten.
De straat was donker en verlaten, net zo donker als in zijn eigen hart.
Alle hoop en blijdschap was er uit verdwenen na het overlijden van zijn vrouw enkele jaren geleden.
Hij kon de draad niet meer oppakken en bidden had hij al zo lang niet meer gedaan.
Soms zwaaide er iemand naar hem als hij voorbij liep, dan sprong zijn hart op van vreugde, dat maakte hem blij.
Zo’n klein gebaar en toch van zo veel waarde voor zijn koude hart.
Maar de meeste mensen hadden haast en snelden voort, hun blik gericht op oneindig.

Het was Kerstavond, hier en daar zag hij lichtjes twinkelen in de huizen aan de overkant.
Hij had geen enkel lichtje aangedaan alleen de lamp boven de tafel.
Zijn gedachten dwaalden als vanzelf terug naar vroeger, hoe ze toen met elkaar Kerstfeest vierden en op Kerstavond naar de kerk gingen. Hij zag nog de verwachtingsvolle gezichtjes van zijn kinderen, de stille eerbied als hij aan tafel het kerstverhaal voorlas en de diepe hoorbare zucht van hen als hij de kinderbijbel dicht sloeg.
De heerlijke maaltijd die zijn vrouw voor hen bereidde en de warmte van het haardvuur, de lichtjes in de boom die zacht twinkelden.
Hij had nooit verwacht dat die tijd zo snel voorbij zou gaan.
Nu zat hij hier alleen en wie dacht er nog aan hem?

Plotseling ging de deurbel. Hij schrok er van, die bel had hij al zo lang niet gehoord, wie zou dat kunnen zijn?
Hij schuifelde naar de voordeur en opende de deur op een kiertje. Eerst zag hij niets maar toen zijn ogen aan het duister waren gewend zag hij een heel klein lichtje flakkeren, een brandend kaarsje stevig geklemd in een kinderhandje. Het kleine mensje keek hem aan met een open blik en begon toen heel zacht en haperend te zingen “Stille nacht, heilige nacht” en tot zijn verrassing hoorde hij nog een paar stemmen die zich aansloten bij het gezang van dit mooie bekende lied.
Dit gezinnetje, vader, moeder en 2 kinderen, had hij al eens eerder voorbij zien komen.
Zij hadden gezien hoe stil en eenzaam hij iedere dag uit het raam zat te staren en ze wilden hem graag verrassen met het zingen van een mooi Kerstlied, meer bezaten zij niet.
Hij opende spontaan de deur en vroeg hen of zij binnen wilden komen.
Ze maakten graag gebruik van zijn uitnodiging want het was bitter koud buiten en hij zag dat ze maar heel schaars waren gekleed.

En opeens was het niet meer donker in zijn huisje, deze lieve mensen brachten liefde, warmte en licht mee dat zich nestelde in zijn hart.
Hij had nog wat speelgoed in een kast staan van toen zijn kleinkinderen nog klein waren en hij haalde het tevoorschijn. De kinderen waren er dolgelukkig mee en gingen gelijk op de grond zitten spelen.

Samen met de ouders gingen ze tenslotte om de eettafel zitten en luisterden stil naar elkaars verhalen, die ze spontaan met elkaar deelden.
Ze vertelden dat ze gevlucht waren uit hun land waar ze niet meer veilig waren, van de geliefden die ze achter moesten laten, van de barre lange tocht naar vrijheid en van het asielzoekerscentrum waar ze nu verbleven en al zo lang op een verblijfsvergunning wachtten.
Zijn hart brak toen hij begreep wat deze mensen door hadden gemaakt en soms nog door moesten maken. Hij schaamde zich dat hij zo lang alleen maar met zijn eigen verdriet bezig was geweest zonder ook maar één moment aan anderen te denken.

Toen stond hij op en zocht even in de boekenkast die in een hoek van de kamer stond. Toen hij gevonden had wat hij zocht liep hij naar de tafel en opende net als toen, de oude kinderbijbel met de mooie gekleurde platen. De kinderen kwamen er bij zitten en met zijn krakerige oude stem begon hij te lezen. Steeds even stoppend om dingen te verduidelijken omdat ze de taal nog niet helemaal goed beheersten.
Hij vertelde van het kindje Jezus, Gods eigen Zoon die in Bethlehem was geboren. Van de herders en de wijzen, maar bovenal van de Liefde van God voor alle mensen.
Hij had zijn eigen Zoon naar de aarde gestuurd om te laten zien wie God de Vader was.
Zijn Zoon Jezus had zelfs zijn eigen leven gegeven voor de verkeerde dingen van ieder van ons.
En het mooie is dat Hij niet dood is gebleven maar is opgestaan, Hij heeft de dood overwonnen, zodat ook wij eeuwig bij Hem zullen mogen leven.

Toen de man de Bijbel dicht sloeg bleef het lange tijd heel stil.
Heeft Hij dat ook voor ons gedaan, stamelde de vrouw en haar man keek hem ook vragend aan.
Ja zeker, ook voor jullie, voor ieder mensenkind op deze aarde.
Daarna gebeurde er iets heel moois daar in dat kleine huisje op die mooie kerstavond.
Want dat was het geworden, van een eenzame stille Kerst werd het een feest.
Niet met cadeaus die waren er niet, maar wel met het mooiste cadeau dat je maar kunt bedenken.
Het kindje Jezus, Gods eigen Zoon die een plekje kreeg in de harten van deze mensen.
En als je goed luisterde kon je de engelen horen zingen: “Vrede op aarde”.

Toen het gezinnetje vol dankbaarheid was vertrokken, vouwde de man zijn handen en dankte God voor dit wonder dat Hij samen met deze mensen mocht beleven.
Zij bleven met elkaar verbonden en hij mocht hen steeds meer laten zien wie Jezus voor hen wilde zijn.
Ook mocht hij voor hen de opa zijn die de kinderen al zo lang hadden gemist.

Hier werd Kerst werkelijkheid en ook wij mogen met open harten knielen bij het kindje Jezus.
Zo wordt het Licht ontstoken, ook in onze harten, en zal er een bron van Levend Water ontspringen in ieder van ons, een stroom van Liefde die nooit op zal drogen en steeds meer mensen zal bereiken.
Dat is Kerstfeest, God in ons, Immanuël!

En als je Jezus wilt vinden en je weet niet waar je Hem moet zoeken,
dan kan onderstaand gedicht je misschien een beetje helpen.

WAAR IS JEZUS?

Jezus vind je niet op aarde
als je zoekt naar geld of goud
wel in de ontmoeting met die zieke
in die mens, eenzaam en oud.

Je ziet Hem in de ogen van een kind
dat niet weet wat vrede is
en in jouw bewogen hart
als je voor de mensheid bidt.

Jezus vind je niet onder de kerstboom
in dat pakje groot of klein
maar in die arm om een schouder
bij mensen die verdrietig zijn.

Jezus eet niet mee aan tafel
als er geen plaats voor Hem is bereid
Hij staat wel in die lange rij
waar een kind om eten schreit.

Zoek Hem niet in het grote
maar in het kleine, in die arme stal
dan mag ook jij heel zeker weten
dat je Jezus vinden zal!

In jou en mij

Posted by: Cobiin Bemoediging2, GEDICHTEN Cobi, Kerst
24
dec

In jou en mij

God is niet in de storm
niet in een aardbeving
of in het vuur
Hij is in het gefluister
van een zachte bries
in het Kerstkind
dat voor ons de hemel verliet. 

Hij is in jou
en ook in mij
in ’t kleine en zwakke
daar is Hij bij. 

Pracht en praal dat deert Hem niet
maar Hij weet alles van verdriet
Hij is in de stilte
in ieder gebroken hart
laat Zijn Licht over je schijnen
ook als je Hem niet verwacht. 

Hij vraagt niet om offers
mirre of goud
maar vertelt je zacht
hoe veel Hij van je houdt. 

Zo is het Kerstkind
teder en klein
in het Koninkrijk van God
Zal Hij de grootste zijn.

www. myplaceofpeace. com/in-jou-en-mij-2

Lichtpuntjes

Posted by: Cobiin Bemoediging2, GEDICHTEN Cobi, Kerst
21
dec

Lichtpuntjes

Lichtpuntjes vind je overal
Soms groot of heel klein
Je hoeft ze niet te zoeken
Je mag er zelf één zijn.

Is het licht gedoofd
En duister in je hart
Ga dan maar naar Jezus
Hij verlicht de donkerste nacht.

Zijn Liefde omvat alle mensen
Zijn armen slaat Hij om de wereld heen
Hij is er was er en zal er zijn
Je bent niet alleen!
www.myplaceofpeace.com/lichtpuntjes


Licht in het duister

 
Een ster aan de hemel
een licht in de nacht
engelen zingen
herders houden de wacht.
 
Een kind in een kribbe
in doeken gewonden
door God uit de hemel
naar de aarde gezonden.
 
Om het mensdom te redden
te helen alle pijn
mens onder mensen
één met hen te zijn.
 
Eén in het lijden
in vreugde en smart
Liefde verspreidend
Zijn diep bewogen hart.
 
Licht in de wereld
die onze duisternis bescheen
schijn ook in mij
dwars door alles heen.
 
Zodat Kerst een feest wordt
van uitzicht en hoop
de Liefde overwint
voor een wereld in nood.
 
De geboorte van Jezus
is niet voorbij
met Kerst wordt Hij geboren
in het hart van jou en mij!
 
www.myplaceofpeace.com/licht-in-het-duister