web analytics
Posts Tagged "Jezus"

In Uw voetspoor

Uw Licht wil ik laten schijnen
een helder stralend licht
dat anderen kan verwarmen
de Liefde zien op Uw gezicht.

Met U mee bewegen
waar de weg ook heen zal gaan
mijn leven in Uw Handen leggen
met Jezus in de overwinning staan.

Geloven en vertrouwen
op een God die goedheid is
die de weg
de waarheid
en het leven is.

Luisteren naar Jezus stem
ook als ik Hem niet kan verstaan
worden zoals Hij mij heeft bedoeld
in Zijn voetspoor verder gaan.

En als het licht soms uit gaat
Oost-Indisch doof en ziende blind
dan vertrouw ik toch op U
dat U mij weer vindt.

Rusten aan Gods Vaderhart
als het leven pijn doet
vertrouwen op Uw Liefde
weten God is goed.

Dan gesterkt weer opstaan
uit delen wat ik zelf ontving
zodat Uw Koninkrijk gestalte krijgt
en mijn hart van vreugde zingt.

www.myplaceofpeace.com/in-uw-voetspoor

n.a.v. preek ds. Dennis Mohn

Het Begin en het Einde
(bij de jaarwisseling)

Stap voor stap en uur na uur
naderen we het einde van het jaar
schoorvoetend of vol verwachting
als de klok slaat zijn we klaar.

Gemiste kansen of mogelijkheden
spijt als haren op ons hoofd
geen dag is meer terug te draaien
Gods geduld is eindeloos groot.

Vol genade en erbarmen
vergeving 70 x 7 maal
iedere dag op nieuw beginnen
God is er ook in het nieuwe jaar.

Hoe dit jaar zich zal ontvouwen
is voor ons een open vraag
maar één ding is zeker
dat Jezus altijd naast ons gaat.

Zijn klok blijft altijd door slaan
Zijn Liefde kent geen tijd
Hij is het Begin en het Einde
tot in aller eeuwigheid!

www.myplaceofpeace.com/het-begin-en-het-einde

Jezus leeft

Posted by: Cobiin Feestdagen, GEDICHTEN Cobi, Pasen
9
apr

Jezus leeft

Zie je dat de zon weer schijnt
en elke zorg op slag verdwijnt
ieder kind weer naar je lacht
en de wind die fluistert zacht:

Ik wil je iets vertellen
wat vanmorgen is geschied
de vrouwen kwamen bij het graf
maar Jezus was er niet.

Ze klaagden en ze weenden
sloegen zich op de borst
maar de engel zei: niet huilen
Jezus leeft, Hij is de Zoon van God.

Toen gingen hun ogen open
en hun hart zelfs wagenwijd
de dood is overwonnen
dit is een nieuwe tijd.

Dus roep het van de daken
vertel het iedereen
de weg naar God is vrij
ook jij mag er heen!

www.myplaceofpeace.com/jezus-leeft-3

Stille zaterdag

In de stilte van de nacht
denk ik aan de nieuwe dag
waarin de zon niet meer gaat schijnen
en achter de wolken zal verdwijnen.

De aarde uitgestorven blijft
waar niets is zoals het lijkt
waar geen blad meer beweegt
en het mensdom in stilte beeft.

Aan de vogels die niet meer zingen
en aan grote nieuwe dingen
die ons te wachten staan
de hemel zal bijna open gaan.

Het wordt een stille lange dag
waarop Jezus wordt verwacht
die nu de strijd des levens strijdt
voor iedere zonde alle spijt.

Blijf maar wachten bij het graf
tot het aanbreken van de dag
waarop de dood geen macht meer heeft
en Jezus op zal staan en leeft!

www.myplaceofpeace.com/stille-zaterdag-2

Goede Vrijdag

Ik vind het zo erg
zo vreselijk erg
dat U dit ook deed
voor mij.

Wie moet ik zijn
hoe zal ik worden
als ik U niet
als mijn Verlosser ken?

Hoe groot is Uw Liefde
hoe diep gaat Uw pijn
als U zelfs voor mij
aan het kruis wilde zijn?

Niet alleen voor mij
maar voor ons allemaal
wie we ook zijn of geworden
Uw Liefde is altijd daar.

Dank U Heer Jezus
mijn Vader, God en Vriend
Uw Liefde neem ik aan
die U voor mij hebt verdiend.

www.myplaceofpeace.com/goede-vrijdag-2

Geen antwoord

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Twijfel/vragen
20
mrt

Geen antwoord

Geen antwoord op mijn vragen
over het hoe waarom waartoe
U hebt toch alles voor ons gedragen
bent U het lijden ook zo moe?

Hebt U zich terug getrokken
houdt U de ogen maar even dicht
tot iedere knie zich voor U zal buigen
en zal leven in Uw Licht?

Of bent U groter sterker machtiger
dan ik bevatten kan
ziet U meer dan ik zien kan
hoort U wat ik niet horen kan?

Is de wereld soms veel groter
dan dit aardse tranendal
zon en maan het sterrenstelsel
het oneindige heelal?

Bent U Here der Heren
de Bestuurder van het lot
wat ik niet kan begrijpen
bent U dat Vader God?

Ach ik wil niet meer vragen
U leren zien zoals U bent
meer van U en Uw Liefde
ik wil door U worden gekend.

Uw vrede wil ik ontvangen
Jezus voor elkander zijn
getuigen van Uw Liefde
tot er geen vragen meer zullen zijn!

www.myplaceofpeace.com/geen-antwoord

Zag jij het ook?

Heb je het gevoeld die koorden van Liefde
die ons allen samen bond
Jezus die ze in Zijn Hand hield
met een glimlach om Zijn mond.

Zag je Hem staan bij het open altaar
Zijn armen troostend om hen heen
uit Zijn oog rolde een traan
Hij liet ons geen moment alleen.

Hoorde je ook die woorden van Liefde
die Jezus tot ons sprak
ons verbond met God en elkaar
en onze ketenen verbrak?

Zag jij ook hoe Gods wil zich voltrok
in ieder gebroken hart
de liefde in ons gestalte kreeg
en de hemel op aarde bracht?

Zullen we nu dat stukje hemel
uitdelen aan ieder mens
die onze wegen weer gaan kruisen
zou dat Gods wil zijn en Zijn wens?

n.a.v. dienst 5 februari Ds. Dennis Mohn

Het Kind in de kribbe

Posted by: Cobiin Kerst
26
dec

Het Kind in de kribbe

Hij daalde uit de hemel neer
naar een arme stal
geen mens zou het Hem nadoen
de Koning van ’t heelal.

Niemand kan Hem evenaren
niemand zoals Hij
alle ketenen zijn verbroken
Jezus maakt je werkelijk vrij.

Vrij van moeten en van willen
vrij van angsten en van pijn
vrij om ja of nee te zeggen
vrij om jezelf te mogen zijn.

Vrij om te knielen
of te blijven staan
de stal voorbij te lopen
of naar binnen te gaan.

Het Kind in de kribbe
gaf Zijn vrijheid op
om ons weer te brengen
bij Vader God.

Zodat Zijn Licht
ook in ons zal schijnen
en het duister in deze wereld
voor altijd zal verdwijnen.

Je bent vrij om te kiezen
welke weg je ook zult gaan
Hij blijft op je wachten
zie je Hem al staan?

www.myplaceofpeace.com/het-kind-in-de-kribbe

Stil

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
21
dec

Stil

Als het duister van deze wereld
in je hart is afgedaald
als je het licht niet kan verdragen
in gedachten bent verdwaald.

Als stille nacht en ere zij God
je niet kan bereiken
als je in de feestvreugde
bijna dreigt te bezwijken.

Word dan maar stil
heel stil bij Hem
voel Zijn armen om je heen
Hij kan luisteren, Hij alleen
draagt je door dit duister heen.

Tot het licht eens weer gaat dagen
aan een grijze horizon
en ook jou weer zal verlichten
kom Heer Jezus, kom!

www.myplaceofpeace.com/stil-2

Het kleine boompje

Er was eens een bos, hier ver vandaan met heel veel bomen.
Niets bijzonders natuurlijk want een bos bestaat nu eenmaal uit bomen.
Het bijzondere was dat het niet zo maar wat bomen waren maar kerstbomen.
Elke boom wist dat hij of zij eens zou schitteren, met allerlei lichtjes en mooi versierd, in het huis van een van de mensen, die hier soms liepen te wandelen.
Deze mensen wisten niet eens dat de bomen in het bos zo bijzonder waren, soms keken ze er niet eens naar.
Als het mooi weer was en ze met of zonder kinderen liepen te wandelen in het bos, dan kon je, als je goed luisterde, de bomen onder elkaar horen praten.
Ze spreiden hun dennentakken nog wat wijder uit en probeerden zo veel mogelijk licht te vangen op hun dennennaalden zodat ze glommen in de zon.
Iedere boom probeerde er zo mooi mogelijk uit te zien en een beetje op te vallen.
Meestal spraken ze zachtjes met elkaar en vertelden elkaar hun dromen, maar soms ging het er hard aan toe en waren ze helemaal niet zo vriendelijk tegen elkaar.
Luister maar: “Ik ben de grootste boom van allemaal”, hoorde je de grote boom zeggen.
“Mijn takken zijn het breedste”, zei de volgende. “Ik heb de meeste dennennaalden aan mijn takken”, zei een andere boom. En zo probeerden ze elkaar de loef af te steken.
Alleen één boompje deed daar niet aan mee.
Zij stond een beetje weggedrukt tussen de andere grote bomen, klein en nietig. Ze zag er schattig uit en ze was heel lief, maar dat wist ze niet. Ze keek alleen maar naar die grote bomen om haar heen en bedacht dat zij nooit zo mooi en groot zou worden.
Zij was een piepklein dwergboompje. En wie zou haar ooit in zijn huis willen hebben?

Naarmate de kersttijd naderde werd het steeds rumoeriger in het bos. De ene boom vond zichzelf nog mooier en beter dan de ander en dat lieten ze elkaar ook wel weten.
“Ik zal wel gekozen worden, als het prinsesje van het kasteel een boom uit komt zoeken,” zei de grote boom. “Nee hoor, ik durf te wedden dat ze mij kiest”, zei de andere boom.
En zo ging het maar door.
Het kleine dwergboompje zei niets. Ze wist wel dat zij nooit in dat mooie grote kasteel zou komen te staan, daar was ze veel te klein voor en ook niet mooi genoeg.

“Sssst”, ruiste het opeens door het bos. Alle dennennaalden tikten zacht en werden toen muisstil. Alle bomen rekten zich uit en namen een houding aan waarin zij er heel goed uit zagen.
Het kleine boompje deed niets en bleef gewoon van het zonnetje genieten dat ook haar takjes bescheen. Daar kon ze zo blij van worden.

In de verte was er hoefgetrappel te horen. De heer van het kasteel reed op zijn paard door het bos met het kleine prinsesje voor hem op het paard.
“Wat een mooie bomen, papa, riep het meisje verrukt. Kijk eens hoe groot en deze ook, zulke brede takken en die heeft zó veel dennennaalden”.
Zie je nou wel dacht iedere boom in stilte, “ik zal vast wel gekozen worden om mooi versierd te worden en in het kasteel te mogen schitteren”.
Het kleine boompje dacht daar niet aan en lachte naar de zon.
Als je goed luisterde kon je horen dat de zon een liedje voor haar zong: “Oh dennenboom, wat zijn jouw takjes wonderschoon”
“Papa, stil, luister eens, hoor je het ook. Er wordt zo mooi gezongen.”
Haar vader spitste zijn oren, maar hij hoorde niets.
“Kies nu maar een boom uit, lieverd, glimlachte hij.
De boom die jij het mooiste vindt nemen we mee naar huis”.
“Die papa, die daar!” riep het meisje
En de grote boom dacht, “dat zal ik wel zijn”. Hij was zo groot dat hij niet kon zien welke boom het meisje aan wees. “Ze wijst natuurlijk naar mij”, dacht de boom met de brede takken”. Maar hij was zo breed dat hij het kleine meisje ook niet goed kon zien.
En de boom met de meeste dennennaalden, maakte alles zo donker, dat ook hij niet kon zien wie er gekozen werd.

“Weet je zeker kindje, dat je dit kleine boompje wilt hebben”, zei haar vader.
“Ja papa, ze ziet er zo lief uit, mag ik haar in mijn kamer hebben?”
“Als jij dat wil, dan mag dat”.

De andere bomen lieten van schrik al hun naalden vallen, toen het tot hen door drong dat het kleine meisje hen niet eens zag staan. Ze had alleen maar oog voor dat kleine nietige boompje.
Daar stonden ze dan met hun grote kale takken. Ze schaamden zich en wisten niet meer waar ze moesten kijken. Het liefst zouden ze zich verbergen, maar dat ging niet meer.
Het kleine boompje stond stralend in hun midden en het kleine meisje streelde zachtjes haar takken. Ook haar vader keek vertederd naar het boompje en wist dat zijn kleine meid de juiste keus had gemaakt.
Het ging niet om de buitenkant of wat die bomen allemaal voor moois bezaten of konden zeggen of doen.
Nee, het ging er om wie ze waren diep van binnen, om zo ook anderen blij en gelukkig te maken.

En dat heeft het kleine boompje gedaan.
Iedere avond als het meisje naar bed ging zongen ze samen het lied “Oh dennenboom”
Maar het allermooiste was toen de vader op kerstavond bij hen kwam zitten, het meisje op schoot nam en het kerstverhaal vertelde.
Het boompje werd er stil van toen de vader vertelde, dat het kindje Jezus ook als een heel klein en arm kindje naar de aarde was gekomen.
En toch was Hij degene die heel de wereld zou redden.
Hij wil alle mensen en kinderen blij en gelukkig maken, zo veel houdt Hij van hen.
Je hoeft niet groot of sterk te zijn of het eerst te verdienen, begreep het boompje.
Maar je mag komen zoals je bent, net zo klein en nietig als zij of juist groot en sterk zoals de andere bomen, met of zonder mooie takken of naalden.

Het kleine meisje was op haar vaders’ schoot in slaap gevallen.
Hij tilde haar op en legde haar voorzichtig in bed. Voordat hij de kamer uit liep gaf hij haar een kus op haar voorhoofd.
Hij bleef bij het kleine boompje staan en streelde toen heel even haar takken.
“Dankjewel”, fluisterde hij zacht en verliet toen de kamer.

Het boompje zuchtte tevreden en sloot haar oogjes, ze was nog nooit zó gelukkig geweest!

BUIGEN OF BREKEN

Je moet bukken en knielen
om in de stal te komen
anders stoot je zeker je hoofd
je bent nooit te klein om binnen te gaan
maar soms ben je wel te groot.

Je moet buigen of breken
zoals het geknakte riet
maar één ding is zeker
God verbreekt je niet.

De deur van de stal is nooit op slot
je mag er zo naar binnen gaan
vuile schoenen of gescheurde kleren
naar Jezus mag je altijd gaan.

En kom je weer buiten
klein en gebogen
maar gevuld met Zijn Liefde
en gesterkt door Zijn kracht…

Dan recht jij je rug
als nooit te voren
omdat je nu alles
van Jezus verwacht.

Cobi van der Hoeven
www.myplaceofpeace.com/het-kleine-boompje-kerstverhaal/