Advent

Een tijd van verwachting
verstilling en hoop
op het Licht van de wereld
die ons redding belooft.

Het Licht zal ontsteken
in een duister bestaan
eeuwig zal blijven branden
en nooit meer weg zal gaan.

Vrede zal brengen
geen zwaard maar een kruis
een wegwijzer voor elk mens
op hun reis naar Huis.

Advent is een kaarsje
dat brandt in de nacht
een teken van hoop
voor wie Jezus verwacht.

WAT BEN JE ONRUSTIG MIJN ZIEL

Psalm 42 : 12
Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt.

We zitten niet altijd op de berg, maar gelukkig ook niet altijd in het dal.
Als er geen dal was, zou er ook geen berg zijn, ons leven zou vlak en toonloos voortkabbelen.
Toch zitten we bepaald niet te wachten op de dalen in ons leven, maar gelukkig zijn ze niet altijd even diep.
Soms moeten we onszelf wel eens aanpakken en toespreken als we in zelfmedelijden dreigen te verzinken.
In psalm 42 staat dit zo mooi beschreven.
“Wat ben je bedroefd mijn ziel en onrustig in mij”, een gevoel dat we maar al te goed kennen.
Soms niet eens te achterhalen waarom we ons zo voelen, maar zeker de moeite waard om dit te doorbreken.
Bovenstaande woorden worden zelfs nog herhaald in deze psalm, kun je nagaan hoe herkenbaar onze gevoelens zijn voor God.

Maar zoals zo vaak, ook in ons leven, is er hoop. De omstandigheden zullen niet altijd zo blijven. Na een dal komt er weer een berg, die je samen met God zult kunnen beklimmen. Er zal weer een tijd aanbreken, dat je God zal kunnen loven. Dat mag jij jezelf voor ogen houden als je het niet meer ziet zitten.
Probeer maar omhoog te kijken vanuit het dal naar God, Hij is een God die je kunt vertrouwen, Hij ziet al je pijn en moeite en Hij zal uitkomst geven.
Laat je hart maar verwarmen door deze woorden van de psalmist, je ziel zal er wel bij varen.

Moddergevecht

Wij hebben ook wel eens het gevoel alsof we vast zitten in de modder, we lijken steeds dieper weg te zinken, zonder hoop of uitzicht.
Ook David kende die gevoelens en hij verwoordt ze zo duidelijk en herkenbaar in Psalm 40.
Ik ben zo blij dat God David de mogelijkheden heeft gegeven om al zijn gevoelens, positief of negatief te verwoorden in de Psalmen zodat wij ze zouden kunnen lezen en er moed en vertroosting in kunnen vinden.

Want ook hier weer komt het keerpunt, David verlangt naar de Heer en hij wacht op Hem.
Zo’n roep om hulp wordt altijd door God gehoord. Die uitgestoken hand naar God wordt altijd door Hem in Liefde gevat.

God trekt je uit de modder en plaatst je hoog op een rots.
Je omstandigheden kunnen nog steeds heel moeilijk zijn. Je moet misschien nog steeds knokken om je hoofd boven water te houden. Maar je bent je weer bewust van het feit, dat er Iemand met je mee vecht. Je krijgt weer hoop en uitzicht en je ervaart weer de kracht en liefde van God, als jij je hand uitstrekt naar Jezus en je uit de modder laat trekken. Je wordt als het ware boven de omstandigheden uitgetild.

Daar begint het bij ons, met die uitgestoken hand…de rest doet Jezus.

Moddergevecht

Jezus houdt van vuile handen
van modder is Hij ook niet bang
Hij is geen God vanuit de hoogte
maar houdt je vast, levenslang.

Als jij in de modder valt
laat Jezus je niet stikken
Hij kijkt je met Liefde aan
en komt languit naast je liggen.

Het liefst was Hij je voor geweest
om je val te breken
Hij biedt jou Zijn leven aan
wil je Hem het jouwe geven?