web analytics
Archive for the "In het dal" Category

Soms dan loop ik over
over van geluk
ik wil zingen en juichen
de dag kan niet meer stuk.

Soms ben ik alleen
overmand door verdriet
de zon schijnt door de ruiten
maar ik zie het niet.

Soms ben ik zo dankbaar
ik kan geen woorden vinden
om dit naar God te uiten
m’n hart kan alleen maar zingen.

Soms ben ik zo depri
zo depri als een deur
alle kleuren zijn verdwenen
de wereld is gehuld in een grauwe sleur.

Maar hoe ik mij ook voel
gelukkig of depressief
God verandert nooit
Hij heeft mij zo lief.

Hij geeft mij nieuwe moed
om toch weer door te gaan
met Hem beklim ik de hoogste top
samen met God kan ik alles aan.

Voor alle mensen die zichzelf
in slaap huilen vannacht
voor het gemis en voor de leegte
die elke dag weer op hen wacht.

Voor ’t verdriet en alle tranen
die van onmacht worden geschreid
bij het horen van de diagnose
een ongelijke strijd.

Voor alle kinderen die zo jong al
geen kind meer kunnen zijn
maar moeten vechten voor hun leven
dat bestaat uit strijd en pijn.

Voor alle kanjers die mochten leven
na een moeilijke zware strijd
met nieuwe hoop en een toekomst
waarin niemand meer lijdt.

Ik sta op met diep respect
voor u voor jou voor haar en mij
tot kanker tot het verleden behoort
dan pas is de strijd voorbij.

Juist dan…

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Hoop, In het dal
26
okt

Bj intens verdriet en pijn
wil God juist heel dicht bij ons zijn
als wij ons soms geen raad meer weten
zal onze God juist uitkomst geven.

Als angst en vrezen ons belagen
dan juist wil God ons dragen
daar waar mensenwoorden falen
zal juist Gods Liefde stralen.

Want Hij is opgestaan, ons voorgegaan
op de weg naar ’t eeuwig leven
dit wonder voor ons volbracht
geeft hoop in de zwartste nacht.

Als stormen woeden

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
16
aug

Als stormen woeden

In het oog van de storm
als je dreigt te vergaan
de golven woedend beuken
je Gods stem niet meer kunt verstaan…

Als je schip stuurloos wordt
je masten gebroken, het zeil gescheurd
je vaste grond verdwenen is
de lucht zo donker kleurt…

Als je enkel nog kunt schreeuwen
“Jezus, we vergaan…!”
dan opent Hij je ogen
en zie je Jezus naast je staan.

“Waarom ben je zo bang
Ik ben immers ook aan boord
het beuken van de golven
heb ik wel gehoord.

Ook al lijk Ik soms te slapen
Ik heb alles in de Hand
blijf maar op Mij vertrouwen
zo bereik je vaste land.

Jouw gebroken masten
richt ik wel weer op
je zult de haven veilig binnen varen
met Mijn vlag hoog in top.”

Is het nog geen tijd?

Ik voel iedere keer
zo’n diep en groot verdriet
het overweldigt me enorm
alsof de hele wereld mij verliet.

Is het Uw pijn lieve Vader
Uw verlangen en Uw smart
als u deze wereld aan ziet
voelt U dit ook in Uw hart?

Wat hebben wij er met elkaar
een rommeltje van gemaakt
we moorden en we haten
is het nog niet te laat?

Terreur en vijandschap
lijken soms te overwinnen
de Liefde delft het onderspit
wat moeten we toch beginnen?

Hoe moet het met onze kinderen
onze kleinkinderen onschuldig en klein
hoe zal de wereld er uit zien
als zij later groot zullen zijn?

Och Heer, ik kan alleen maar bidden
en Uw Liefde uit blijven dragen
te beginnen dicht bij huis
ook al zit ik met vele vragen.

Ik leg onze gebroken wereld
in Uw liefdevolle Vaderhand
de enige plek waar we veilig zijn
ongeacht huidskleur, ras of land.

Uw Liefde kent geen grenzen
U bent veel sterker dan haat of nijd
in Uw overwinning mogen wij staan
kom spoedig Jezus, is het nog geen tijd?

Naar Uw beeld

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
20
apr

Naar Uw beeld

Bij U wil ik zijn
bij U wil ik horen
bij U wil ik blijven
als ik mezelf heb verloren.

In zelfbeklag en schuldgevoel
in veroordeling en afwijzing
in teleurstelling
omdat het weer zo anders ging.

De grootste aanklager van mezelf
ben ik, de vinger uitgestrekt
jij een geliefd kind van God
heeft Hij dat echt gezegd?

Net als Paulus doe ik het verkeerde
ga ik steeds weer in de fout
hoe kan ik ooit als Jezus worden
hoe is het mogelijk dat Hij van me houdt.

Ik sluit mijn ogen en word stil
ik stop de strijd en geef het op
vanuit mezelf kan ik het niet
ik leg alles neer bij Vader God.

U vormde mij met Uw Liefde Heer
naar Uw eigen beeld
help mij te zijn als Jezus
dank U dat Hij in mij leeft.

Op de puinhopen

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
15
mrt

Op de puinhopen

Eenzaam zit ze op de puinhoop
van een verwoest en gebroken land
niemand meer om haar te troosten
ze heeft niets meer in de hand.

Nergens hoop en ook geen toekomst
verdwenen is haar broos geluk
hoe moet zij verder leven
ze is diep van binnen volkomen stuk.

De natuur die zo mooi kan zijn
ging genadeloos te keer
en wij bidden en we smeken
help hen troost hen lieve Heer.

Neem de puinhopen in Uw Handen
vorm ze weer tot één geheel
stop de nucleaire ramp
dit is voor één land veel te veel.

Nog steeds zie ik haar zitten
dat gebroken, eenzame mensenkind
en ik kan alleen maar stamelen
Heer, zorg dat zij weer ergens vrede vindt.

Man van smarten

Jezus. een man van smarten
bekend met ziekte en met pijn
met striemen en met slagen
met gebroken zijn.

Bij die God mogen we komen
als de wereld lijkt te vergaan
natuurgeweld ons overstelpt
alleen chaos blijft bestaan.
Geen aardbeving of tsunami
kan ons van Hem scheiden
Hij is ons juist heel dicht nabij
heeft verdriet om al dit lijden.
Samen met Hem mogen we huilen
als ons hart van binnen beeft
Zijn eeuwige armen zijn onder ons
dragen met ons al dit leed.
Het is goed bij Hem te zijn
bij vragen, twijfels en verdriet
al kunnen wij het niet begrijpen
onze God verandert niet.

Als je lamgeslagen bent

Als je lamgeslagen bent
door ziekte of pijn geveld
als al je plannen in duigen vallen
de uren langzaam worden weg geteld.

Als je afhankelijk van een ander
wacht op een teken of bezoek
als je bed een gevangenis lijkt
waar je veel in liggen moet.

Als je lichaam het af laat weten
niet meer doet zoals jij wil
dan word je diep van binnen
een beetje meer alleen en stil.

Niemand die jou kan begrijpen
pijn maakt je eenzaam en alleen
je hebt de neiging om je af te sluiten
niets en niemand om je heen.

Of zou er toch Iemand zijn
die weet waar jij door heen moet gaan
die weet wat lijden is
zou Hij niet dagelijks naast je staan?

Zit daar niet Iemand stil en rustig
naast je op de rand van je bed
heb je eigenlijk wel gehoord
wat Jezus vol Liefde tot je zegt?

Kom maar kind Ik ben bij je
ieder uur en iedere dag
samen kunnen wij het aan
Ik draag je door deze donkere nacht.

Als woorden blijven steken
gedachten tollen in het rond
de cirkel niet is te doorbreken
verdwenen is je vaste grond.

Dan rest jou nog Zijn grote Liefde
Zijn Vaderarmen om jou heen
Hij is bij je in licht en duister
Zijn Liefde dringt overal doorheen.

Rondom jou Zijn eeuw’ge armen
die reiken verder dan je denkt
zo mag jij je geborgen weten
een balsem die genezing schenkt.