Je moet bukken en knielen om in de stal te komen
anders stoot je zeker je hoofd
je bent nooit te klein om binnen te gaan
maar soms ben je wel te groot.
Je moet buigen of breken
zoals het geknakte riet
maar één ding is zeker
God verbreekt je niet.
De deur van de stal is nooit op slot
je mag er zo naar binnen gaan
vuile schoenen of gescheurde kleren
naar Jezus mag je altijd gaan.
En kom je weer buiten
klein en gebogen
maar gevuld met Zijn Liefde
en gesterkt door Zijn kracht…
Dan recht jij je rug
als nooit te voren
omdat je nu alles
van Jezus verwacht.
Tags: geknakte riet, Jezus, kerst, Liefde, stal
This entry was posted
on donderdag, december 16th, 2010 at 08:20 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Jezus, Kerst.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
Bedankt voo jouw reactie.
Liefs
Cobi